สี่ร้อยเจ็ด

ดินสอในมือของเซซิเลียสั่นระริกขณะที่เธอก้มหน้าทำการบ้าน ลิ้นเล็กๆ แลบออกมาหว่างริมฝีปากอย่างใช้สมาธิ ฉันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่โต๊ะอาหาร ถ้วยชาในมือเริ่มเย็นชืดขณะมองเธอกำลังพยายามขบคิดกับตัวเลขบนหน้ากระดาษ เธอฮัมเพลงเบาๆ ในลำคออย่างไม่มีทำนอง หยุดเป็นพักๆ เพื่อใช้ยางลบเคาะแก้มตัวเองเบาๆ

ฉันรู้สึกอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ